20 lut W jakich przypadkach sąd może odmówić udzielenia rozwodu?
Jak wspominaliśmy w poprzednim artykule „Czym jest rozwód”?, rozwód jest rozwiązaniem ważnego związku małżeńskiego przez sąd na żądanie jednego lub obojga małżonków. Przed sądem należy wykazać, że nastąpił trwały i zupełny rozpad pożycia. W niektórych przypadkach nawet, jeśli te warunki są spełnione, sąd nie zgodzi się na rozwód.
W dzisiejszym wpisie przedstawimy trzy przypadki, w których zgodnie z zapisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, sąd może odmówić udzielenia rozwodu, nawet jeśli zostały spełnione przesłanki zupełnego i trwałego rozpadu małżeństwa.
Z tego artykułu dowiesz się:
Rozwód a dobro wspólnych, małoletnich dzieci
Pierwszą z tzw. przeszkód rozwodowych jest dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków. Zgodnie z zapisami art. 56 § 2 k. r. i o. mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków.
Dlatego sąd w postępowaniu rozwodowym musi zbadać, czy rozwód nie spowoduje osłabnięcia relacji rodzicielskich z tym rodzicem, któremu nie zostanie powierzona władza rodzicielska.
Dodatkowo sąd musi przeanalizować, czy po rozwodzie zostaną zaspokojone potrzeby materialne oraz emocjonalne dziecka przynajmniej w takim stopniu, jak miało to miejsce w chwili orzeczenia rozwodu.
Rozwód a zasady współżycia społecznego
Art. 56 § 2 k. r. i o. wskazuje również, że mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
Ustawodawca ma tutaj na myśli takie sytuacje, w których rozwód byłby sprzeczny z szeroko pojętymi normami moralnymi, obyczajowymi, poczuciem sprawiedliwości. Może tu chodzić o różnego rodzaju sytuacje, które uznać należałoby za krzywdzące wobec małżonka, który został pozwany.
Brak zgody współmałżonka
Zgodnie z prawem do orzeczenia rozwodu nie jest wymagana zgoda współmałżonka. Jednak jest jeden wyjątek od tej zasady.
Art. 56 § 3 k. r. i o. wskazuje, że sprzeciw małżonka niewinnego, gdy rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny rozpadu pożycia, może być argumentem dla sądu, aby ten nie udzielił w takiej sytuacji rozwodu.
Przy czym należy pamiętać, że odmowa małżonka niewinnego musi być zgodna z zasadami współżycia społecznego.
Zakazu orzekania rozwodu na żądanie małżonka wyłącznie winnego rozkładu pożycia wynika z realizowania dwóch funkcji:
prewencyjnej – chodzi o udaremnienie niewykonywaniu obowiązków małżeńskich a następnie samowolnemu zrywaniu więzów małżeńskich przez małżonka winnego,
represyjnej – w tym wypadku chodzi o niedopuszczenie do osiągnięcia korzyści w postaci uwolnienia się przez rozwód od obowiązków małżeńskich przez stronę, która wyłącznie swoim nagannym zachowaniem doprowadziła do rozkładu pożycia.
Skontaktuj się z nami